هدیه دستگاه تصفیه هوا به یک ریه قربانی

اگر روزی بخواهم دستگاه تصفیه هوا را به کسی هدیه دهم آن را به کسی خواهم داد که هر روز مجبور است حداقل یک ساعت را در ترافیک شهر تهران بماند.

کسی که در ساعات 7 تا 8 صبح مجبور است در BRT یا مترو همراه با سیل جمعیت بماند و ایستگاه ها را یکی پس از دیگری بگذراند و منتظر فرصتی باشد تا درب مترو برای لحظاتی باز شود تا هوا جریان داشه باشد اما چند نفر دیگر هم با فشار آوردن وارد قطار شده و امید را از او میگیرند.

دستگاه تصفیه هوا را بهتر است به کسی هدیه کنم که هر روز بعد از گذر از میدان انقلاب از شدت آلودگی و دود و دم مجبور است قرص سردرد مصرف کند تا مرهمی باشد بر بی تدبیری مسئولین و مدیران و تسکین دهد رنج آلودگی هوا را.

دستگاه تصفیه هوا باید در منزلی باشد که وقتی گردگیری می شود فردای آن روز دوباره همان میزان خاک روی آن سطح می نشیند.
این دستگاه شاید بتواند کیفیت هوای خانه را به حد استاندارد نزدیک کند.

بهتر است این دستگاه را به کسی هدیه کنم که وقتی در روز، ساعات طولانی را در خیابان های آلوده شهر می گذراند بعد از بازگشتن به منزل به این دستگاه تصفیه کننده هوا امید داشته باشد تا بتواند کمی از خجالت ریه هایش در بیاید.

امید!

امید چه واژه غریبی است این روز ها؛ برای خیلی از مسائل،
برای بسیاری از موارد در تهران، به ویژه آلودگی هوا

امید به هوای پاک

امید به مدیریت بحران

امید به رفع آلودگی هوای تهران

اما دریغ از حمیت و انگیزه برای رفع و برطرف نمودن آلودگی هوا

به جای اینکه در این شهر شاهد زیبایی های مختلف باشیم در هر نقطه ای آلودگی هوا زیبایی را از شهر گرفته و در حد توان خویش آن را زشت ساخته است.

در این شرایط و در این شهر شلوغ، در این شهر همیشه آلوده، در این شهر پر ادعا و بی رحم هوای مناسب در منزل می تواند مایه دلگرمی باشد.

با این اوصاف و دلایل و عرایض، فردی را می شناسم که بهتر است دستگاه تصفیه هوا را به او هدیه کنم.

کسی که هر روز با او به خیابان های آلوده شهر قدم میگذارم و همراه او در کنار مردم می ایستم و با هم به نظاره آلودگی هوا می پردازیم.

آن شخص خودم هستم!

بلی اینجا نه جای ادعای بی اساس است و نه جای دل سوزی فراتر از حد

دستگاه تصفیه هوا برای هر فرد تهرانی لازم است. چراکه ما در تهران نفس نمی کشیم تا زندگی کنیم و از آن لذت ببریم، بلکه نفس میکشیم تا زنده بمانیم اما در نهایت نفس کشیدن از همین هوا ما را به انواع و اقسام بیماری ها دچار خواهد کرد.

علی الخصوص افرادی که هر روز به مکان های پر رفت و آمد و آلوده شهر مراجعه می کنند و من هم یکی از این افراد.

همانطور که “چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است” ، “دستگاه تصفیه کننده ای که به خانه رواست، به مسجد حرام است” .