کودک آزاری

از آنجایی که درصد بالایی از کودک آزاری در محیط خانه و توسط والدین انجام می شود ، یکی از اولویت های برنامه های پیشگیرانه از این فاجعه انسانی، می بایست آموزش والدین باشد. از جمله ی این آموزش ها، برنامه ی پرورش ایمن کودک که برنامه ای جهانی است و به والدین و سرپرستان کودکان )از تولد تا ده سالگی( آموزش می دهد که چگونه رابطه و محیطی ایمن و با ثبات به وجود آوردند که از بد رفتاری و عواقب سوء آن پیشگیری شود.والدین نیز آموزش های فرا گرفته شده را باید به کودکان خود انتقال دهند. برای مثال در ارتباط با آسیب های جنسی، والدین باید به کودک این اطمینان را بدهند که رازهای او را بدون سرزنش و ذره ای خشونت تا آخر خواهند شنید.

رسانه ها در کنار مدارس نیز بعد از خانواده ها، نفش بسیار مهمی را در آموزش به کودکان ایفا می کنند. همینطور رسانه ها باید تمامی آمارهای کودک آزاری را گزارش کنند تا افکار عمومی را نسبت به این ناهنجاری ها آگاه کنند و ذهن ها را بیدار کنند .

در جامعه ی ما باید قوانین حمایت از کودکان شدید و شفاف باشند و بدرستی اجرا شوند و بسته به نوع کودک آزاری مجازات های سنگین برای عاملان آن در نظر گرفته شود. تحت نظر قرار دادن این افراد جهت عدم‌حضور در اماکن و مراسمی که کودکان در آن حضور دارند، سلب مسئولیت های اجتماعی و عدم استخدام آنها در هر نهادی که با کودکان سروکار دارند پس از طی دوران محکومیت در زندان، از جمله موارد این مجازات ها است .

ایجاد سیسمتی حمایتی که بر اساس آن چنانچه به خانواده‌ای اتهام وارد شده باشد و مسئولان گمان ببرند که احتمال دارد کودکی در این خانواده آزار ببیند، والدین را نیز تحت نظارت گروه‌های اجتماعی و مددکاری قرار دهند. در این سیستم حمایتی کودکان در معرض آسیب مدام رصد می‌شوند. مدارس، همسایه‌ها، اقوام و نزدیکان نیز برای پیشگیری از کودک ‌آزاری همکاری می‌کنند .

حمایت سرسختانه و جدی تر، احداث مراکزی با عنوان “مرکز کودکان در معرض آسیب و آسیب دیده” که در صورتی که مسئولین مطلع شوند کودک در سطوح مختلف از جمله تنها ماندن در خانه و آزارهای جسمی و کلامی آسیب دیده است، کودک را از خانواده جدا کنند و تا زمانی که از سلامت روانی اعضای خانواده اطمینان حاصل نکنند و مطمئن نشوند که فرد آزار‌دهنده دوره‌های بازآموزی را گذرانده و تعهد‌های شدید قانونی به عدم ‌تکرار کودک آزاری داده است، کودک را به پدر و مادر یا سرپرست خانواده برنگردانند.

بیمارستان ها و همینطور مردم باید موارد مشکوک به کودک آزاری را فورا به نهادهای حامی حقوق کودکان گزارش کنند، چرا که سکوت های این چنینی دست مجرمان را برای تکرار این اتفاقات ناگوار باز خواهد گذاشت.