کودک آزاری و تجاوز به کودکان، سوگواری یا چاره اندیشی
در جامعه مذهبی و خانواده محور ما، شنیدن اخبار ناخوشایند و غمانگیز از کودک آزاری و تجاوز به کودکان، قلب و روح ما ایرانیان را آزرده خاطر میسازد. کودکان این سرزمین سرمایههای ارزشمند جامعه هستند و به همین دلیل، تنها سوگواری برای آنچه که بر روح عظیم و آسیب پذیرشان وارد شده است، کافی نیست. بلکه هرکدام از ما، افراد جامعه، مسئولین، سازمانها و … موظفیم برای کاهش هرچه بیشتر آمار این فاجعه غیر انسانی، در حد توان خود چارهای بیندیشیم. مسلماً رساندن مرتکبین این جرایم به اشد مجازات، نمیتواند راه حل همیشگی و طولانی مدت این درد باشد. ما نیازمند برنامههای فرهنگی و آموزشی طولانی مدت، مداوم، گسترده و پیگیر از طرف سازمانهای مسئول و مرتبط هستیم. این برنامهها میتواند در قالب آموزش مسائل جنسی و مراقبت از خود به کودکان، اقدامات لازم از طرف کودک در حین مواجهه با شرایط آزار و تجاوز، آموزش لازم به والدین کودکان آسیبدیده، ارائه رایگان مشاوره روانشناسی به کودک آسیبدیده و والدین او باشد. همچنین در دسترس بودن روانپزشکان امین و فهیم و ارائه تبلیغات در جهت آمادگی برای درمان رایگان اشخاصی که فکر میکنند دارای روحیات نامعمول و نامتقارنی چون کودک آزاری و تجاوز به کودکان هستند. مراکز بهداشت، مدارس، رسانه ملی هرکدام در حد گنجایش خود میتوانند بستری برای اجرای این برنامهها باشند. شایان ذکر است که علاوه بر تمام تلاشهای فرهنگی و نظارت دقیق دولت بازهم در هرکجای دنیا، هستند افرادی که به دلیل مشکلات روحی و روانی میتوانند کودکان را مورد آزار و اذیت قرار دهند. اینجاست که نقش ما به عنوان والدین یا به عنوان معلم و یا به عنوان فردی از جامعه پررنگ خواهد شد. در همین راستا لازم است با کودکان خود، در مورد آموزش مسائل جنسی صحبت کنیم. به آنها بیاموزیم بدن خود و آسیبهای احتمالی ممکن را بشناسند. حال اگر تحت هر شرایطی، اتفاقی چنین ناگوار برای دلبندانمان، برای شهروندان کوچک عزیز این مرز و بوم افتاد، برماست که هرگز به دلایل واهی و غیر قابل قبولی مثل ترس از آبرو و حرف مردم، آن را پنهان نکنیم. اتفاق رخ داده و عواقب قضایی آن برای مجرمین را به کمک ابزارهای ارتباطی پررنگ و رسانهای کنیم، تا هم، دیگر افراد جامعه هوشیارتر شوند و هم تلنگری باشد، هرچند کوچک برای صاحبان آن افکار شیطانی. با توجه به این که معمولا کسانی مرتکب چنین جنایاتی میشوند که در کودکی مورد آزار و تجاوز جنسی قرار گرفته و درمان نشدهاند، با عزیز دلبند آسیب دیده به درستی، صبورانه و با مهربانی برخورد کنیم. علاوه بر تمامی راهکارهای گفته شده، ریشهیابی دلایل چنین اتفاقاتی در جامعه ضروری است؛ و این مهم با بررسی دقیق، علمی و آماری ابعاد مختلف این قضیه از طرف متخصصین، روانشناسان و جامعه شناسان امکانپذیر خواهد بود. امید است که همیشه شادی، تندرستی، بهروزی و سربلندی همراه این قلب های کوچک تپنده ایران زمین باشد.
هدف نویسنده باید پاسخ به سوال مربوطه باشد ولی در اثر شما راه حلی اساسی ذکر نشده !!
فقط به مسئله ی آموزش اشاره شد در حالی که هرزگاهی تجاوز و کودک آزاری به خاطر نداشتن فرهنگ، احتیاج مالی و …. با زور و خشونت انجام می شود
فقط به کودک آزاری جنسی اشاره شده و سایر اشکال کودک آزاری در نظر گرفته نشده
اینکه چه چیزی دقیقا آموزش داده بشه و به چه شکلی، قسمت آسون ماجراست، چون تو این مملکت کم نیستن افرادی که دقیقا میدونن چه کار باید کرد مثل روانشناسان کودک، ولی تا هیچ نهاد یا سازمان قدرتمندی پشتشون نباشه، کاری پیش نخواهند برد،بنابراین از نظر من تنها و تنها راه حل موثر این قضیه حمایت همه جانبه این نهادهاست.
محتوای مقاله بسیار عالی بود